Zabierz mnie drogo.
Hen, w niepojętą dal.
Gdzie już nikogo
Nie zdławi czarny żal.

Wiedź wprost w ramiona
Tego, co ma się stać.
Aż rozpacz skona,
Aż się przestanę bać.

Przez pola złudzeń,
W nieunikniony kres.
Wbrew sinej strudze
Nieutulonych łez.

A gdy ze złości
W gościnną zboczę sień,
Zgub się w nicości
I przykryj deszczem śnień.

Steeton, 05.04.2012

Nastroje